Een voorbeeldverhaal van hoe veeleisend men toch kan zijn op werkgebied.

Je komt binnen in een ‘nieuw’ huis. De eigenaren hadden sinds geruime tijd een poetsvrouw wat laat vermoeden dat men zelf al lang vergeten is wat poetsen is en zeker als het in één trek door moet. 

“Het is alleen maar dat ene lijstje dat je moet afwerken. Dit en dat moet zeker gedaan worden en dat ook nog en liefst dat en dat ook.” Niet dat de opdrachtgevers onvriendelijk zijn maar vriendelijkheid compenseert veeleisendheid in de verste verte niet, tenzij het over gezondheid en veiligheid gaat, natuurlijk!

Van een poetshulp mag men geen grote schoonmaak verwachten, wel gewoon onderhoud. Wat men dán doet: de grote taken opsplitsen en jawel, daar heb je de grote schoonmaak. Als er al eens enkele weken niet gepoetst werd en er eindelijk iemand opdaagt is men wel dankbaar maar vergeet men desalniettemin dat het vuil intussen erg is aangekoekt en het poetsen met meer kracht of met langer inwerken van het product moet gebeuren en dus extra tijd vraagt.

Het leukste is als je een hele lijst af te werken krijgt met veel verschillende jobkes (droog, nat, klein, groot, binnen, buiten, strijk) en dat allemaal na elkaar én waarbij men vraagt vooral grondig te zijn. Geen probleem, maar dan wel wat minder graag! Misschien is het makkelijker te vermelden wat er níet moet gedaan worden.

Je begint met afstoffen, liefst met een vochtige doek. Alles verzetten en als het droog is terugplaatsen. De poetshulp dient alle vrije plaatsen te reinigen maar als er toch wat ligt neem je het opruimen er hier en daar uiteindelijk toch maar bij! Het moet toch wat mooi ogen, achteraf.

“Goed op je houding letten!” leerde ik in de cursus. Doe het maar he! Krijg alles maar gedaan binnen de voorziene tijd zonder te bukken. Om goed te zijn moet je ook even pauze nemen. Toch maar liever voortwerken! Het is immers een hele workout voor je lichaam en dus spreid je het werk liefst zoveel mogelijk over de tijd die je hebt.

Je kán zelfs helemaal niet door de kamers vliegen. Overal vensters, beeldjes en toestellen die je maar niet met je steel stuk moet slaan. Daarbij komt dan nog dat in de nieuwste huizen vaak delicate materialen werden gebruikt. Extra aandacht schenken aan het gebruik van het juiste product en onder je emmer moet je steeds een droge dweil leggen om dan te hopen dat het niet druppelt op weg naar het te poetsen ding. Met handschoenen aan is die kans namelijk nog meer bestaande.

Dan zijn er ook nog de kids die vaak voor nog meer vuil zorgen of huisdieren die overal haren achterlaten. Het is zonder pardon soms echt slavenwerk. Vervelend is het pas als de mensen thuis zijn als je bezig bent. Hoe ze je ook laten doen, je kan meestal niet echt goed doorwerken. Als ze je al laten doorwerken!

Ik vind trouwens dat er een algemene wet moet komen waarbij een werkgever niet meer dan vijf vereisten mag stellen t.o.v. zijn werknemer. Het takenpakket dat iemand soms toegewezen krijgt! Misschien kunnen sommige advertenties vereenvoudigd worden naar “Superman/-vrouw gevraagd” maar dat is weer iets voor een ander artikel.

Ondanks dat het fysiek werk is moet je je immers constant organiseren :

• Meubelen verplaatsen, stofzuigen (vaak van stopcontact veranderen), dweilen én nadwijlen waarbij je een ander oppervlak pas kan poetsen als de vorige vloer is opgedroogd en de meubelen zijn teruggezet.
• Het is nodig verscheidene malen ‘nieuw water’ te nemen waarbij je eerst het vuile water weggiet, de emmer en vod proper maakt om dan de emmer opnieuw te vullen.
• Doordat je per materiaal een bepaalde emmer, vod en product gebruikt moet je bijgevolg heel wat heen en weer crossen.
• Sommige producten moeten een tijdje inwerken op het vuil en je mag het ook niet vergeten af te spoelen (aanrecht, oven, dampkap, kranen, sanitair, wc, …)
• Gestelde prioriteiten zeggen zoveel over de bewoners. Soms zijn ze zelf sloddervossen maar verwachten ze wel dat jij alles snel en perfect doet. Soms hechten ze alleen belang aan dingen die de buitenwereld kan zien. Een enkele keer heb je een klant die je telkens weer absurde dingetjes vraagt, elke week met het plafond beginnen, kleren uit de klerenkast uitschudden, …

Op zich vind ik poetsen nog steeds een interessante job: je kiest je eigen uren, bij klanten in je buurt en de mensen zien je graag komen. Door een overbelaste schouder ben ik er wel mee moeten ophouden. Ik bood bij de gezinshulp nog aan voor wat lichter onderhoudswerk maar een poetshulp moest nu eenmaal elk soort poetswerk aankunnen, dus ja.

Ben je graag zeker dat alles mooi proper gedaan wordt en niet het risico wil nemen dat je poetshulp snel met éénzelfde vod en met vuil water verder zal verderpoetsen, probeer dan zelf eerst zelf eens uit wat je aan een ander vraagt en vraag niet meer dan je zelf aankan. ’t Is maar een idee.